Co to takiego?

Jest to szczepionka łączona z innymi dwoma szczepionkami; przeciw błonicy i tężcowi. Jest także znana jako DTP ( Diphteria, Tetanus, Pertussis) lub jako „szczepionka z potrójnym antygenem”.

Szczepionki tego rodzaju wprowadzono w latach 30 i 40 dwudziestego wieku jako ochronę przed krztuścem (czyli chorobą zakaźną charakteryzującą się ostrymi atakami kaszlu prowadzącymi nawet do niebezpiecznego utrudnienia oddychania co szczególnie w przypadku niemowląt może prowadzić do śmierci. Niestety jest to choroba, którą naprawdę trzeba traktować poważnie, a objawów nie wolno lekceważyć.

W latach 90 została wprowadzona nowa, tzw. acelularna (DTaP), która ma powodować  lżejsze reakcje niepożądane, ale czy na pewno?…  Przytoczone poniżej badania wykazują raczej mierny sukces, żeby nie napisać, że wręcz przyczyniają się według niektórych badaczy, do zwielokrotnienia zachorowań na krztuściec… , a miało być odwrotnie… J Dlaczego? Otóż opracowana szczepionka nie sprostała próbie czasu i ewolucji i okazuje się, że wręcz sprzyja adaptacji ewolucyjnej umożliwiając pojawienie się NOWYCH, zjadliwych szczepów, które są ODPORNE na szczepionkę!! No i mamy problem! Jak zobaczymy poniżej, nie jest to problem jedyny… okazuje się bowiem, że w innych badaniach wykazano, że szczepienia ZWIĘKSZYŁY ilość zachorowań na krztusiec wywoływany przez Bordetella parapertussis, czyli pałeczkę krztuśca rzekomego, bliskiego „krewniaka” Bordetella Pertussis (właściwej pałeczki krztuśca), w przypadku którego nowa szczepionka również nie jest skuteczna i po prostu nie działa! I mamy tu paradoksalną sytuacje, w której zachorowalność dzieci NIESZCZEPIONYCH wzrosła… ALE… zachorowalność wśród dzieci  SZCZEPIONYCH  wzrosła  JESZCZE BARDZIEJ!!!Jakby tego było mało, okazuje się, że według Althouse i Scarpio (niestety oryginalny artykuł został z niewiadomych przyczyn usunięty z Internetu…) zaszczepione osoby są „bezobjawowymi nosicielami krztuśca”, które nie wiedząc o tym, dzielą się nim z tymi, którzy mają z nimi kontakt.

Tyle chyba tytułem wstępu; mam nadzieję, że nie zanudziłem nikogo.

 

Żeby ułatwić czytanie, postanowiłem podzielić dalszą część artykułu na dwie części: pierwsza – przytoczenie konkretnych badań i wniosków, druga – dla bardziej wnikliwych szerszy opis.

 

Dodam tylko, że oprócz artykułów korzystałem z dwóch publikacji:

1. Ian Sinclair, Szczepienia – niebezpieczne, ukrywane fakty, wydana przez Idea Contact sp. Z o.o., Kalisz 2006
2. Neil Z Miller, SZCZEPIENIA – przegląd ważnych badań, streszczenie 400 artykułów naukowych dla rodziców i badaczy, wydana przez  VIVANTE, Białystok 2016 (oczywiście mam pisemną zgodę na cytowanie materiałów z ww pozycji).

 

Część 1 – przegląd badań i wniosków.

 

Badanie pierwsze:

Tartof S.Y., Lewis M. Waning immunity to pertussis following 5 doses of DTaP, Pediatrics, April 2013; 131(4); e1047-e1052

https://pediatrics.aappublications.org/content/pediatrics/early/2013/03/06/peds.2012-1928.full.pdf

 

O czym jest powyższy tekst? Otóż po kolei:

• Autorzy wykazali, że ochrona po serii szczepień DTaP była SŁABSZA i przyczyniła się do POWIĘKSZENIA grupy osób podatnych na zachorowalność, mimo, że zostali zaszczepieni!!!
• Badaniom zostały poddane dzieci ze stanu Minesota, wśród których ryzyko zachorowania na krztusiec wzrosło DWUKROTNIE w okresie tylko DWÓCH  lat od momentu podania piątej dawki DTaP (mówimy tu o tzw. risk ratio, RR=1,9). Natomiast po okresie 6 lat od ukończenia cyklu szczepień, ten sam wskaźnik wzrósł dziewięciokrotnie! (RR=8,9)
• Inne wnioski mówiły o tym, że nawrót krztuśca jest spowodowany przynajmniej kilkoma innymi czynnikami jak: wzrost częstotliwości występowania choroby, zanikanie odporności, czy też zmiany genetyczne w organizmie dotyczące bakterii Bordetella pertussis, które są odpowiedzialne za nieskuteczność szczepionki.

 

Badanie drugie:

 

Acosta A.M., DeBolt C. et al. Tdap vaccine effectiveness in adolescents during the 2012 Washington state pertussis epidemic, Pediatrics, June 2015; 135(6): 981-989

 

http://pediatrics.aappublications.org/content/135/6/981

 

• W badaniu tym poddano analizie skuteczność szczepionki Tdap przeciwko krztuścowi u nastolatków podczas epidemii tej choroby w stanie Washington w roku 2012.
• Zapierający dech w piersi jest fakt, że już w ciągu pierwszych 2-4 lat po otrzymaniu 6 dawki celularnej szczepionki Tdap, skuteczność tej samej szczepionki ZMNIEJSZYŁA się do 34%!

 

Badanie trzecie:

Bart M.J., Harris S.R., et al. Global population structure and evolution of Bordetella pertussis and their relationship with vaccination, MBio, 22 April 2014; 5(2):e01074

 

http://mbio.asm.org/content/5/2/e01074-14.full

 

• Badanie wykazało znaczne zwiększenie występowania epidemii krztuśca .
• Kolejny wniosek wykazał, że ujednoznacznienie (dywergencja) antygenowe przed wprowadzeniem szczepionek dotyczyło niewielu mutacji, niestety po wprowadzeniu szczepień pojawiły się nowe, zmutowane szczepy toksyn krztuścowych!
• Analogicznie do wniosku poprzedniego, wykazano, że w wielu rejonach świata, nowe, zmutowane i bardziej agresywne szczepy krztuśca zastąpiły występujące poprzednio szczepy pospolite, co spowodowało nieskuteczność szczepionek opracowanych na podstawie szczepów wcześniejszych. Poddaje to wyraźnie pod rozwagę sensowność i celowość szczepienia obecnie.
• I, UWAGA:  „Dane wskazują, że szczepienie przeciwko krztuścowi stało się głównym czynnikiem odpowiadającym za wywołanie zachorowań adaptacyjnych populacji B. pertussis i obniżenie skuteczności szczepionki” (cytat z książki: „SZCZEPIENIA – przegląd ważnych badań (…), str. 96)
• Przeanalizowanie zbioru 343 znanych szczepów B. pertussis, które zostały wyizolowane w latach 1920-2010, pozwoliło na uformowanie wniosku opisującego w jaki sposób wprowadzenie szczepionek przeciw krztuścowi wpłynęło na pojawienie się wirusa wytwarzającego większe ilości toksyn!

 

Badanie czwarte:

 

Mooi F.R. van Loo I.H. et al. Bordetella pertussis strains with increased toxin production associated with pertussis resurgence, Emerg Infect Dis, August 2009; 15(8): 1206-1213

 

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2815961/

 

• Badanie potwierdziło, że szczepionki opracowane po to, by spowolnić rozwój i zmniejszyć toksyczność patogenu, przyczyniają się do ewolucji i tworzenia szczepów o znacznie wyższej zjadliwości i większej odporności.
• Badanie to potwierdziło także, że w krajach, gdzie zastosowano najwięcej szczepień zanotowano największy nawrót krztuśca!
• Kolejne odkrycie potwierdziło, że źródłem pojawienia się niezwykle zjadliwego szczepu ptxP3, są właśnie populacje zaszczepione przeciwko krztuścowi!
• Aktualna szczepionka może chronić do pewnego stopnia tylko… najbardziej pospolita toksyna krztuścową ptxP1 nie jest jednak skuteczna przeciw nowym szczepom! (Hm… wydaje się, więc zasadne poprosić, żeby tylko te stare nas infekowały, jeżeli już zdecydujemy się zaszczepić…  bo w przypadku nowych szczepów zaszczepienie najprawdopodobniej NIC nam nie pomoże… a w zasadzie, jak wykazują badacze, może nawet zaszkodzić).
• I znowu kwiatek-rewelacja: NOWY SZCZEP KRZTUŚCA WYTWARZA NAWET 1,6 RAZA WIĘCEJ TOKSYNY NIŻ STARY SZCZEP!
• Jeżeli teraz weźmiemy pod uwagę powyższy punkt w świetle następnego wniosku badaczy, to już mamy naprawdę nieciekawy obraz: statystyki wykazują, że nastąpił znaczny wzrost ( w porównaniu do statystyk odnoszących się do poprzedniego szczepu – ptxP1) przypadków konieczności hospitalizowania oraz ZGONÓW, których przyczyną jest NOWY SZCZEP krztuśca!!!

 

Badanie piąte:

 

Cherry J.D., Why do pertussis vaccines fail?, Pediatrics, 1 May 2012; 129(5): 968-970

 

http://pediatrics.aappublications.org/content/129/5/968

 

• Badanie to dowodzi, że szczepionki wpłynęły na zmiany genetyczne w toksynie krztuścowej nazywającej się pertaktyna, oraz w fimbriach (czynnikach zjadliwości).
• Badacze wykazują, że wprowadzenie w latach 90 dwudziestego wieku, szczepionki celularnej DTaP, która zastąpiła wcześniejszą szczepionkę pełnokmórkową DTP łączyło się z wprowadzeniem przez WHO stworzenia nowej, standardowej metody diagnozowania krztuśca. Metoda ta będąc nadmiernie restrykcyjną, wprowadzała wymóg laboratoryjnego potwierdzenia przynajmniej 21 dni napadowego kaszlu, nie uwzględniając faktycznych przypadków krztuśca objawiających się wcześniej przy jednoczesnym wyolbrzymianiu skuteczności szczepionek. (Nie ma jak przygotowanie odpowiedniej propagandy!)
• Kolejnym powodem, dla którego szczepionki okazują się nieskuteczne jest, oprócz modyfikacji genetycznych w krążących szczepach B. pertussis, fakt, że obecnie około 16, 5% przypadków krztuśca jest wywołane przez zmutowany szczep parapertussis, odporny na szczepionki przygotowane w oparciu o szczep pierwotny, co potwierdzały także badania poprzednie.

 

Ponieważ ledwie dotknęliśmy wierzchołka góry lodowej, pozostałe badania już tylko w telegraficznym skrócie.

W innych badaniach (linki poniżej) odnotowano, co następuje:

• Zmiany genetyczne są jedna z głównych przyczyn nieskuteczności szczepionek. (1)
• Statystycznie około 13-21% chorób objawiających się dłużej występującym kaszlem ma związek z zakażeniem Bordetella pertussis, czyli wirusem krztuśca (badanie obejmowało grupę nastolatków i dorosłych). (1)
• Szczepionki zamiast zapobiegać i chronić, MOGĄ POWODOWAĆ chorobę krztuśca. (2)
• Stwierdzono, że nowo powstające zjadliwe szczepy krztuśca są ODPORNE na szczepionki, co powoduje ich nieskuteczność. (3)
• szczepionki acelularne przeciwko krztuścowi zostały stworzone po to, by chronić, przed pertaktyną, która jest czynnikiem zjadliwości Bordetella pertussis. Niestety okazało się jednak, że pojawiły się odporne na szczepionki mutacje BEZ PERTAKTYNY! (4)
• Kolejny absurd to następujący fakt: jak wiadomo krztusiec jest powodowany przez, pertaktynę (czyli wyżej wspomniany czynniki zjadliwości Bordetella pertussis). Niestety, zaobserwowano, że zmienność genetyczną, (czyli polimorfizm pertaktyny) zwiększył się w populacjach pertussis PO WPROWADZENIU ACELULARNYCH SZCZEPIONEK PRZECIWKO KRZUŚCOWI! (5)
• Jasnym też wydaje się fakt, że POMIMO szczepień przeciw krztuścowi, nastąpił ewidentny powrót tej choroby i to na skalę światową. Często uczeni mówią wręcz o epidemiach. Nie da się ukryć faktu, że bardzo często ośrodki występowania krztuśca pokrywają się z rejonami zwiększonych szczepień, co dodatkowo potwierdza poruszone powyżej wątpliwości dotyczące zasadności szczepień… przynajmniej w takiej formie, w jakiej są one obecnie proponowane.

Linki do powyższych punktów:

(1): Cherry J.D., Epidemic pertussis in 2012 – the resurgence of vaccine-preventable disease, NEJM, 30 August 2012; 367(9): 785-787

(2): Cherry J.D., Pertussis: challenges today and for the future, PLoS Pathog 2013; 9(7): e1003418

(3): Barkoff A.M., Mertsola J. et al., Appearance of Bordetella pertussis strains not expressing the vaccine antigen pertactin in Finland, Clin Vaccine Immunol, October 2012; 19(10):1703-1704

(4): Queenan A.M., Cassiday P.K., Evangelista A., Pertactin-negative variants of Bordetella pertussis in the United States, N Engl J med, 7 Ferbruary 2013; 368(6): 583-584 (UWAGA; WYDAJE SIĘ, ŻE PUB MED JUZ SKASOWAŁA TEN LINK… CIEKAWE DLACZEGO? ALE INNE SĄ JESZCZE DOSTĘPNE)

(5): Otsuka N., Han H.J. et al., Prevalence and genetic characterization of pertactin-deficient Bordetella pertussis in Japan, PloS One 2012; 7(2); e31985

 

Część 2 – uzupełnienie informacji dla wytrwałych

 

Zgodnie z obietnicą, podaję uzupełnienie powyższych informacji dla wytrwałych włączając także te dotyczące składu niektórych szczepionek.  Nie jest to też wyczerpujące źródło informacji na temat szczepionek przeciw krztuścowi; niestety jest to naprawdę temat morze i nadaje się na obszerną książkę. Jak zaznaczyłem, artykuł ten to tylko nieśmiała próba zwięzłego opisania najważniejszych tylko informacji na ww temat i zdaję sobie sprawę, że prawdopodobnie nie wszystkich taka forma zadowoli. Tych niezadowolonych zachęcam do dalszej analizy i poszukiwań. Wydaje mi się, że podanie linków pomoże w ukierunkowaniu dalszych poszukiwań.

W Wielkiej Brytanii w latach 1957-1969 podano szczepionkę DTP około 70% niemowlętom, a do roku 1969, także innym dzieciom. Prof. Gordon Stewart, w 1980 roku, w „Here’s Health” napisał, że program szczepień DTP w latach 1957-1969 był nadzorowany przez Laboratoryjną Służbę Zdrowia Publicznego. Już w 1969 roku podsumowując stwierdzono, że skuteczność programu „nie była zadowalająca; program szczepień okazał się nieskuteczny”. Dlaczego? Okazało się, że owa „nieskuteczność” polegała min. na tym, że program nie przyczynił się do kontrolowania wybuchów epidemii oraz, UWAGA: „nie chronił zaszczepionych dzieci przed infekcją”! Dalsza analiza wykazała, że ilość zaszczepionych dzieci wzrosłą o 80% i mimo tak dużej ilości przeprowadzonych szczepień, zachorowalność na krztusiec nie zmniejszyła się wcale! Oprócz tego zanotowano, że dzieci zaszczepione nie tylko chorowały dalej, ale cierpiały także na ostre skutki uboczne.

Professor Gordon Stewart’s views make him unconventional among medical men but his opinions and advice are of great importance to the parents of children who are candidates for whooping cough vaccine. Here’s Health March 1980

 

http://www.whale.to/vaccines/stewart.html

 

Inne ciekawe linki to:

1. http://www.vaccinationinformationnetwork.com/the-dangers-of-whooping-cough-vaccination-prof-gordon-stewart/

 

2. https://vaccgenocide.wordpress.com/tag/dtp/ – opis różnych przypadków zaszczepionych dzieci.

 

3. https://www.pfm.pl/indeks_lekow/lek/szczepionki/tripacel/J07/3307 – skład szczepionki DTP  – proszę zwrócic uwagę na:

 

„Efekty uboczne:

Bardzo często: senność, tkliwość w miejscu wstrzyknięcia, obrzęk, zaczerwienienie, gorączka, drażliwość, zmniejszone łaknienie. Często: wymioty, płacz, bladość. Niezbyt często: drgawki. Rzadko: apatia. Po wprowadzeniu do obrotu obserwowano następujące działania niepożądane: sinica; nudności, biegunka; reakcje w miejscu wstrzyknięcia: ból, wysypka, guzek, zgrubienie; duże reakcje w miejscu wstrzyknięcia (>50 mm), w tym rozległy obrzęk kończyny, który może rozciągać się poza jeden lub dwa stawy (te reakcje zazwyczaj pojawiają się w ciągu 24-72 h po szczepieniu, mogą być związane z rumieniem, ociepleniem, tkliwością lub bólem w miejscu wstrzyknięcia i ustępują samoistnie w ciągu 3 do 5 dni, ryzyko wystąpienia wydaje się być zależne od liczby poprzednich dawek szczepionki zawierającej bezkomórkowy składnik krztuścowy, z większym ryzykiem po 4. lub 5. dawce); zapalenie tkanki łącznej w miejscu wstrzyknięcia, zapalenie tkanki łącznej, ropień w miejscu wstrzyknięcia; nadwrażliwość, reakcja alergiczna, reakcja anafilaktyczna (obrzęk, obrzęk twarzy); świąd, uogólniona wysypka i inne typy wysypki (rumieniowata, plamkowa, plamkowo-grudkowata); drgawki gorączkowe, duże napady padaczkowe, częściowe napady padaczkowe, epizody hipotensyjno-hiporeaktywne, obniżone napięcie, senność, krzyk, bezdech u bardzo niedojrzałych wcześniaków (urodzonych ≤28 tygodnia ciąży).”

 

Jak dla mnie, te „efekty uboczne” są dość drastyczne…, ale ocenę pozostawiam czytelnikom.

 

4. http://www.mederi.malbork.net.pl/system/data/upfiles/inf1.pdf – ulotka dla pacjenta

 

Dwa słowa odnośnie składu szczepionek, w telegraficznym skrócie…

1. Szczepionki acelularne przeciwko krztuścowi pierwszej generacji:

 

• Szczepionki zawierające bakteryjne ekstrakty bezkomórkowe lub rozszczepione wiriony
• Szczepionki zawierające produkty metabolizmu komórek bakteryjnych
• Szczepionki zawierające wyizolowane polisacharydy otoczek bakteryjnych
• Szczepionki zawierające wyizolowane antygeny białkowe
• Szczepionki zawierające rekombinantowe antygeny białkowe
• Szczepionki zawierające ekstrakty bezkomórkowe Bordetella pertussis
• Szczepionka Pillemara – ekstrakt rozbitych ultradźwiękami komórek pertussis adsorbowany na ludzkich erytrocytach (nie uzyskała licencji)
• Szczepionka firmy Eli Lilly – ekstrakt komórek pertussis w roztworze fosforanu sodowego (składnik szczepionki DTP w niektórych krajach w latach 1962 – 1977)
• Szczepionka Millmanna i Skeggs’a – detergentowy ekstrakt ze ściany komórkowej pertussis adsorbowany na wodorotlenku glinu (nie przeszła badań klinicznych)
• Szczepionka firmy Behring – wytrącony mocznikiem ekstrakt komórek pertussis adsorbowany na wodorotlenku glinu

 

2. Szczepionki acelularne przeciwko krztuścowi drugiej generacji:

 

• Jednoskładnikowa – inaktywowana toksyna krztuścowa (inaktywacja chemiczna – nadtlenek wodoru, formaldehyd, aldehyd glutarowy)
• Dwuskładnikowa – inaktywowana toksyna krztuścowa, hemaglutynina włókienkowa (inaktywacja chemiczna – nadtlenek wodoru, formaldehyd, aldehyd glutarowy)
• Trójskładnikowa – inaktywowana toksyna krztuścowa, hemaglutynina włókienkowa,

pertaktyna ( jak wyżej: inaktywacja chemiczna – nadtlenek wodoru, formaldehyd, aldehyd glutarowy)

• Trójskładnikowa – inaktywowana toksyna krztuścowa (jak wyżej: inaktywacja chemiczna – nadtlenek wodoru, formaldehyd, aldehyd glutarowy), hemaglutynina włókienkowa,

fimbrie serotypu 2 lub 3

• Pięcioskładnikowa – inaktywowana toksyna krztuścowa(jak wyżej: inaktywacja chemiczna – nadtlenek wodoru, formaldehyd, aldehyd glutarowy), hemaglutynina włókienkowa,

pertaktyna, fimbrie serotypu 2 i 3

2a.  Szczepionki przeciwko krztuścowi (szczepionki skojarzone zarejestrowane w Polsce
zawierające acelularną komponentę krztuścową):

 

• Infanrix
• antygeny krztuścowe – toksoid krztuścowy, hemaglutynina wółkienkowa, pertaktyna
• adiuwant – wodorotlenek glinu
• środek konserwujący – 2-fenoksyetanol
• Tripacel
• antygeny krztuścowe – toksoid krztuścowy, hemaglutynina wółkienkowa, pertaktyna, fimbrie typu 2 i 3
• adiuwant – wodorotlenek glinu
• środek konserwujący – 2-fenoksyetanol
• Infanrix HepB – D, T, aP, wzwB; Infanrix IPV+Hib – D, T, aP, IPV, Hib;
• Infanrix  penta – D, T, aP, IPV, wzwB;
• Infanrix hexa – D, T, aP, IPV, wzwB, Hib
• Tripacel – D, T, aP
• Hexavac
• antygeny krztuścowe – toksoid krztuścowy, hemaglutynina wółkienkowa
• adiuwant – wodorotlenek glinu
• środek konserwujący – 2-fenoksyetanol
• DTaP
• antygen krztuścowy – toksoid krztuścowy
• adiuwant – wodorotlenek glinu
• środek konserwujący – formaldehyd
• Hexavac – D, T, aP, IPV, wzwB, Hib
• DTaP IPV – D, T, aP, IPV

 

3. Szczepionki acelularne przeciwko krztuścowi trzeciej  generacji:

 

Acelluvax (BIOCINE SpA, Włochy),  skład szczepionki:

 

• toksyna krztuścowa PT-9K/129G (wytwarzana przez zmutowany szczep pertussis; nietoksyczna – 2 substytucje aminokwasowe w podjednostce S1 – Arg 9/Lys i Glu 129/Gly; zachowana immunogenność)
• hemaglutynina włókienkowa
• pertaktyna
• adiuwant – wodorotlenek glinu
• środek konserwujący – mertiolat

 

Na tym chyba zakończę… mam wrażenie, strasznie długi artykuł. Proszę o wybaczenie, że nie udało mi się bardziej skrócić tematu. Mam nadzieję jednak, że materiał powyższy dostarczy informacji oraz podane linki nakierują spragnionych wiedzy na dalsze poszukiwania.

 

Życząc zdrowia i bardziej świadomych decyzji, pozdrawiam,

Adam Przygoda, ND

 

www.medicus-clinic.co.uk

https://www.facebook.com/MedicusClinic.co.uk/